Ο Andreas Gursky (γεννημένος στις 15 Ιανουαρίου 1955) είναι Γερμανός φωτογράφος και καθηγητής στο Kunstakademie Düsseldorf της Γερμανίας. Είναι γνωστός για την αρχιτεκτονική του μεγάλου μεγέθου ς και για τις χρωματικές φωτογραφίες του τοπίου , που συχνά χρησιμοποιούν μια υψηλή οπτική γωνία. Ο Gursky μοιράζεται ένα στούντιο με τους Laurenz Berges , Thomas Ruff και Axel Hütte στο Hansaallee, στο Ντίσελντορφ. Το κτίριο, ένας πρώην σταθμός ηλεκτροπαραγωγής, μετατράπηκε σε εργαστήριο καλλιτεχνών και σπιτιών, το 2001, από τους αρχιτέκτονες Herzog & de Meuron , της Tate Modern φήμη. Το 2010-11, οι αρχιτέκτονες εργάστηκαν και πάλι στο κτίριο, σχεδιάζοντας μια γκαλερί στο υπόγειο.
Εκπαίδευση
Ο Gursky γεννήθηκε στη Λειψία, στην Ανατολική Γερμανία το 1955. Η οικογένειά του μετεγκαταστάθηκε στη Δυτική Γερμανία, μετακομίζοντας στο Essen και στη συνέχεια στο Düsseldorf μέχρι το τέλος του 1957. Από το 1978 έως το 1981 παρακολούθησε το Folkwangschule του Essen όπου λέγεται σπούδασε κάτω από τον Otto Steinert . Ωστόσο, έχει αμφισβητηθεί ότι αυτό δεν μπορεί πραγματικά να είναι η περίπτωση, όπως Steinert πέθανε το 1978. Μεταξύ 1981-1987 στο Kunstakademie Düsseldorf , Gursky λάβει κρίσιμες κατάρτιση και την επιρροή από τους δασκάλους του Hilla και Bernd Becher, μια ομάδα φωτογραφιών που είναι γνωστή για τη διακριτική και καταθλιπτική μέθοδο συστηματικής καταλογογράφησης των βιομηχανικών μηχανημάτων και της αρχιτεκτονικής. Ο Gursky επιδεικνύει μια παρόμοια μεθοδολογική προσέγγιση στη δική του μεγαλύτερη φωτογραφία. Άλλες αξιοσημείωτες επιρροές είναι ο βρετανικός φωτογράφος τοπίου John Davies , του οποίου οι εξαιρετικά λεπτομερείς εικόνες υψηλής ευκρίνειας είχαν ισχυρή επίδραση στις φωτογραφίες στο επίπεδο του δρόμου που έφτιαξε τότε ο Gursky και σε μικρότερο βαθμό στον αμερικανικό φωτογράφο Joel Sternfeld .
Καριέρα και στυλ
Πριν από τη δεκαετία του 1990, ο Gursky δεν χειρίστηκε ψηφιακά τις εικόνες του. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Gursky ήταν ειλικρινής για την εξάρτησή του από τους υπολογιστές να επεξεργάζονται και να ενισχύουν τις εικόνες του δημιουργώντας μια τέχνη χώρων μεγαλύτερων από τα φωτογραφικά αντικείμενα. Γράφοντας στο περιοδικό New Yorker , ο κριτικός Peter Schjeldahl χαρακτήρισε τις εικόνες αυτές "τεράστιες", "πιτσιλιές", "διασκεδαστικές" και "κυριολεκτικά απίστευτες". Στην ίδια δημοσίευση, ο κριτικός Calvin Tomkins περιέγραψε τον Gursky ως έναν από τους "δύο πλοίαρχους" του σχολείου του Düsseldorf. Το 2001, ο Tomkins περιέγραψε την εμπειρία της αντιμετώπισης ενός μεγάλου έργου του Gursky:
Την πρώτη φορά που είδα φωτογραφίες του Andreas Gursky ... Είχα την αποπροσανατολιστική αίσθηση ότι συμβαίνει κάτι - συμβαίνει σε μένα, υποθέτω, αν και αισθανόταν πιο γενικευμένη από αυτό. Οι τεράστιες, πανοραμικές έγχρωμες εκτυπώσεις του Gursky - μερικές από τις οποίες είχαν ύψος έως και έξι πόδια από δέκα πόδια - είχαν την παρουσία, την επίσημη εξουσία και σε πολλές περιπτώσεις τη μεγαλοπρεπή αύρα των τοπικών ζωγραφιών του δέκατου ένατου αιώνα, χωρίς να χάνουν κανένα από τα σχολαστικά λεπτομερή τους αμεσότητα ως φωτογραφίες. Το αντικείμενό τους ήταν ο σύγχρονος κόσμος, βλέποντας απερίσκεπτα και από απόσταση.
Η προοπτική σε πολλές από τις φωτογραφίες του Gursky προέρχεται από ένα αυξημένο πλεονέκτημα. Αυτή η θέση δίνει τη δυνατότητα στον θεατή να συναντήσει σκηνές, οι οποίες καλύπτουν τόσο το κέντρο όσο και την περιφέρεια, οι οποίες συνήθως δεν είναι εφικτές. Αυτή η σαφής προοπτική έχει συνδεθεί με τη δέσμευση της παγκοσμιοποίησης . Από οπτικής άποψης, ο Gursky προσελκύει μεγάλους, ανώνυμους, ανθρωπογενείς χώρους - ψηλές προσόψεις τη νύχτα, λόμπι γραφείων, χρηματιστήρια, εσωτερικούς χώρους των μεγάλων λιανοπωλητών (Βλ . Το έντυπό του 99 Cent II Diptychon ). Σε μια αναδρομική έκθεση του 2001, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης περιγράφει τη δουλειά του καλλιτέχνη, "μια εκλεπτυσμένη τέχνη αδερφόμενης παρατήρησης, χάρη στην τελετουργία των φαντσών του Gursky ότι αναγνωρίζουμε τον κόσμο του ως δικό μας". Το ύφος του Gursky είναι αινιγματικό και αδιάφορο. Δεν υπάρχουν καθόλου εξηγήσεις ή χειραγώγηση των έργων. Η φωτογραφία του είναι απλή.
Η φωτογραφία φεστιβάλ Dance Valley του Gursky , που τραβήχτηκε κοντά στο Άμστερνταμ το 1995, απεικονίζει τους συμμετέχοντες που αντιμετωπίζουν μια στάση DJ σε μια μεγάλη αρένα, κάτω από φώτα φωτισμού στροβοσκόπιου. Ο καπνός που μοιάζει με ένα ανθρώπινο χέρι, κρατώντας το πλήθος σε στάση. Μετά την ολοκλήρωση της εκτύπωσης, ο Gursky εξήγησε ότι η μόνη μουσική που ακούει τώρα είναι το ανώνυμο, χτύπημα-βαρύ ύφος που είναι γνωστό ως Trance , καθώς η συμμετρία και η απλότητα του αντανακλούν τη δουλειά του - παίζοντας σε ένα βαθύτερο, πιο σπλαχνικό συναίσθημα.
Η φωτογραφία 99 Cent (1999) παραλήφθηκε σε κατάστημα 99 Cents Only στην Sunset Boulevard στο Λος Άντζελες και απεικονίζει το εσωτερικό της ως τεντωμένη οριζόντια σύνθεση παράλληλων ράφια, που διασταυρώνονται με κάθετες λευκές στήλες, όπου η αφθονία των " μετατρέπονται σε πεδία χρώματος, που παράγονται από ατελείωτες σειρές πανομοιότυπων προϊόντων, αντανακλώντας τη λαμπερή οροφή "( Wyatt Mason ). Ο Ρήνος II (1999) απεικονίζει μια έκταση του ποταμού Ρήνου έξω από το Ντίσελντορφ, άμεσα ευανάγνωστη ως άποψη μιας ευθείας διατομής νερού, αλλά και ως αφηρημένη διαμόρφωση οριζόντιων ζωνών χρώματος ποικίλου πλάτους. Στην εξαμερή σειρά Ocean I-VI(2009-2010), ο Gursky χρησιμοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας, τις οποίες αύξησε από διάφορες πηγές εικόνας στο Διαδίκτυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου